شعر ۱۸

دلم به حال شترمرغ می سوزد 

نه آنقدر شتر است 

که بی هیچ واهمه ای 

سرش را بالا بگیرد 

و سر بنهد به بیابان 

و نه آنقدر مرغ 

که پرواز کند 

موجود بیچاره ای شده 

که از چرمش کیف و کفش می سازند 

شیرش را می دوشند 

و با او بار می برند 

هرگاه قاطری دم دست نباشد 

با همه عظمتش 

سرش را زیر ماسه ها می کند 

تا بیچارگی اش را نبینند 

20/11/1391