شعر کوتاه ۷۰

واله و شیدا و

             مستم کرد

عطرِ ترگل های

               دامانت

رباعی ۶۹

از دور به  ساحتت ارادت دارند
محرم نشده قصد زیارت دارند
                     حیرانم از این نیامدن آقا جان
                     اینجا به نبودن تو عادت دارند

هایکو-کتاب ۱

هایکو- کتاب از ناشناس:

 آیا میدانید هایکو-کتاب چیست؟ 

شعر کوتاه ۶۸

چه آرامشی دارند 

مرده ها 

وقتی می دانند 

لانه زنبوری های بهشت زهرا 

ضد زلزله اند

شعر کوتاه ۶۷

باری به هر حالی 

               که حالی باشد و

باری به هر سویی

             کز آنسو باد می آید

بی بار و بر،

حال و هوای حالمان ابری

بنشسته بر پرچینِ پر خاشاکِ باغِ آرزومان

                                             برفِ دلتنگی

ما چشم ها را بسته ایم اما

              باری به دوشِ ماست

                                         تنهایی

رباعی ۶۶

لعنت به هر آنچه آشنا و فامیل

توجان ندهی نسیه به هر عزرائیل

دست از سرِ من بکش، نمی دانی تو؟

این کرکره ی کشیده یعنی، تعطیل

92/2/16

شعر کوتاه ۶۵

      رنگِ بالاتر از کلاغ

                           تویی

                       کو که باور کند

                                    حقیقت را؟

رباعی ۶۴

از کارِ نکرده ات پشیمانی تو

هر لحظه به کارِ خویش می مانی تو

زین راه که می روی به دریا نرسی

از بس که کج و خلافِ جریانی تو

رباعی ۶۳

گیرم که به تیزی و بُزی، بازی تو

هم ساده و هم بلند پروازی تو

هرچند نود دقیقه بازیست ولی

در وقتِ اضافه باز می بازی تو

رباعی ۶۲

من دست نهاده ام که یعنی خاموش

این پارتیشن مدرن هم، دارد گوش

زیرابِ من و تو را همو خواهد زد

آن آدمِ کر که در خفا دارد گوش

رباعی ۶۱

از بحرِ طویل و مثنوی بیزارم

کی حوصله ی زیاده گویی دارم

گر مصرع کوتهی، بنامندش شعر

صد دفتر شعر از میان بردارم

رباعی ۶۰

هرچند به چشم ما خجالت بار است

دیوار کجی که کوچه را پیچانده

یک بوته ی یاس در دلش پنهان است

زان روست که استوار و برجا مانده

رباعی ۵۹

این دغدغه های زندگی، بازی نیست

پروازِ بلند، کار هر بازی نیست

گیرم که مواجبی نمی گیری تو

هرخدمتِ رایگان که سربازی نیست

شعر کوتاه ۵۸

شیشه های شکسته

و خانه هایی،

که سرپناه توله های سگِ ولگرد

              دهکده ای که دیگر

آدم هایش را به یاد ندارد 

۹۱/۱۱/۷

شعر کوتاه ۵۷

به : 

        شهید مجید امیری 

                                  که در شب تولد ۲۱ سالگی اش رفت تا یک تن و نیم مواد مخدری که روی همه کیسه های آن نوشته بود مقصد : تهران  

                              هرگز به مقصد نرسد.  

 http://news.police.ir/NCMS/FullStory/?Id=243842

قلب من 

حجم آتشی ست 

در سرم قیامتی ست 

داغ تازه ای دوباره بر دلم 

ای وطن نگاه کن 

باز یک شهید تازه آمده  

ای وطن چه با سعادتی تو 

کاینچنین هنوز 

هر زمان شهید تازه می رسد ز راه 

هان]  

        ای وطن 

                 با تو ام وطن 

 چیست خون بهای خاک تو 

قطره قطره خون 

                 بهای ذره ذره خاک تو 

خون بهای خاک تو 

                       هر وجب-شهید 

۹۲/۲/۳

شعر کوتاه ۵۶

غارها 

دهان دره ی تنهایی کوه هایند 

نمی دانم چرا 

در خاطرات من  

دهان گشوده اند 

۹۲/۱/۲۹

شعر کوتاه ۵۵

باز آمدم آخر به دامانش

شیراز را مست و جوان دیدم

باران فروردین و عطر یاس های خیس

نارنج هایش بوی دنیای دگر می داد

نارنج و سرو و یاس و فروردین طنازش

از من به جز دیوانگی کاری نمی آمد

90/2/5

شعر کوتاه ۵۴

از عمق تاریک تاریخمان می آیند

با سرهای بریده

و چشمان از حدقه در آمده

زل می زنند به ما

به چشمانی که

عجیب شباهت دارند

به چشمان آقامحمدخانی

که می گویند:

بی تخم و ترکه از دنیا رفته بود

۹۲/۲/۱

شعر کوتاه ۵۳

من گناه های کرده و نکرده را /

اعتراف می کنم که...

دست من نبود /

چشم، گوش می کنم به حرف تو /

چشم می گذارم و قبول می کنم که /

تا تو بازگشته ای /

به خواب رفته باشم و...

خواب هم عجب حکایتی ست

جمعه  ۳۰/۱/۹۲